محدودیت های اعمال حقوق بشر در حقوق داخلی و کنوانسیون های بین المللی

این مقاله به تبیین اصول و قواعد حاکم بر محدودیت های پیش بینی شده بر اعمال حقوق وآزادی ها می پردازد. توضیح مبنای این اصول و قواعد و تحلیل آنها با بررسی پیشینه تدوین و تنظیم اسناد حقوق بشری از یک سو و تأثیر و تأثر آنها بر نظم حقوق داخلی از سوی دیگر بهتر امکان پذیر است. بنابراین در این مقاله به شرح مفهوم، تعریف و گستره شناسایی و اعمال جهانشمول مقوله حقوق بشر پرداخته ایم. حقوق بشر را می توان حقوقی دانست که انسان ها به صرف انسان بودن از آن برخوردارند و این نگرش اخلاقی، ادعای جهانشمولی آنها را ـ به رغم وجود همه تفاوت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی میان ملت ها - موجه و قابل دفاع می سازد. با تأکید بر این جهانشمولی است که در این مقاله، سه اصل و قاعده تحدیدکننده محدودیت ها ی وضع شده توسط دولت ها بر اعمال حقوق و آزادی ها در «کنوانسیون اروپایی برای دفاع از حقوق بشر و آزادی های بنیادین» به عنوان الگوی قابل توجه در این خصوص تشریح شده اند که عبارتند از: «مقرر شده به وسیله قانون»، «تعقیب کننده هدف مشروع» و «ضروری برای یک جامعه دموکراتیک». گرچه درباره موارد محدودکننده حقوق بشر و اصول حاکم بر اعمال آنها در اسناد مهم بین المللی نیز مقرراتی قید شده، اما مفاد پیش گفته با وضوح و صورت بندی مناسب تری در پیمان اروپایی حقوق بشر درج شده است.